بررسی نقش آموزش های دانشگاهی بر ایجاد روحیه کارآفرینی از دیدگاه دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی و ارائه راهکارهای ارتقاء آن

کارآفرینی دانشگاهی به عنوان یک رویکرد و همچنین به عنوان رسالت سوم دانشگاه­ها و آموزش عالی در سال­ های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. از این رو پژوهش حاضر بر آن است تا نقش آموزش ­های دانشگاهی را بر ایجاد پرورش روحیه کارآفرینی در بین دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی را مورد بررسی قرار دهد و در نهایت راهکارهایی برای ارتقاء آن ارائه دهد. از این رو روش مورد استفاده در این پژوهش روشی آمیخته (کمی-کیفی) می باشد. داده های این پژوهش در قسمت کمی با استفاده از پرسشنامه محقق­ ساخته که روایی آن توسط صاحبنظران و خبرگان مورد تأیید قرار گرفت و پایایی ابزار نیز با استفاده از روش آلفای کرونباخ 92% گزارش شده است. و در قسمت کیفی با استفاده از روش مشاهده مشارکتی و تکنیک مصاحبه نیمه­ساختار جمع­آوری شده­اند و سپس با استفاده از روش مثلث ­سازی ترکیب شده­ اند. روش نمونه­گیری مورد استفاده در این پژوهش از نوع نمونه ­گیری خوشه­ ای برای قسمت کمی که 300 نفر از دانشجویان دانشگاه علامه ­طباطبایی که در سال تحصیلی 94-1393 مشغول به تحصیل بودند انتخاب شدند. و روش نمونه گیری کیفی- هدفمند برای قسمت کیفی که با استفاده از شاخص اشباع نظری تعداد 15 نفر از اساتید دانشگاه به عنوان نمونه پژوهش مورد مصاحبه قرار گرفتند. نگرش و دیدگاه آنها نسبت به راهکارهای ارتقاء کارآفرینی دانشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. طبق یافته ­های پژوهش همه مؤلفه­ های کارآفرینی که در این پژوهش مورد اندازه­گیری قرار گرفته ­اند (توفیق طلبی، تحمل ابهام، اعتماد به نفس، مخاطره­ پذیری و خلاقیت) کمتر از حد وسط گزارش شده ­اند. پس نتیجه ­گیری کلی این تحقیق این است که دوره های آموزشی که دانشگاه علامه ­طباطبایی برگزار می­ کند بر پرورش روحیه کارآفرینی در دانشجویان تأثیر ندارند. پژوهشگر بر اساس مصاحبه ­ای که با صاحبنظران داشته 5 مقوله عمده را برای بهبود کارآفرینی دانشگاه مطرح کرده است که عبارتند از: تحول در نقش دانشگاه ­ها (پذیرش نقش جدید)، بسترسازی، شبکه سازی، ارتقاء فعالیت ­های دانشگاهی و تغییرات مدیریتی.  کارآفرینی دانشگاهی به عنوان یک رویکرد و همچنین به عنوان رسالت سوم دانشگاه­ها و آموزش عالی در سال­ های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. از این رو پژوهش حاضر بر آن است تا نقش آموزش ­های دانشگاهی را بر ایجاد پرورش روحیه کارآفرینی در بین دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی را مورد بررسی قرار دهد و در نهایت راهکارهایی برای ارتقاء آن ارائه دهد. از این رو روش مورد استفاده در این پژوهش روشی آمیخته (کمی-کیفی) می باشد. داده های این پژوهش در قسمت کمی با استفاده از پرسشنامه محقق­ ساخته که روایی آن توسط صاحبنظران و خبرگان مورد تأیید قرار گرفت و پایایی ابزار نیز با استفاده از روش آلفای کرونباخ 92% گزارش شده است. و در قسمت کیفی با استفاده از روش مشاهده مشارکتی و تکنیک مصاحبه نیمه­ساختار جمع­آوری شده­اند و سپس با استفاده از روش مثلث ­سازی ترکیب شده­ اند. روش نمونه­گیری مورد استفاده در این پژوهش از نوع نمونه ­گیری خوشه­ ای برای قسمت کمی که 300 نفر از دانشجویان دانشگاه علامه ­طباطبایی که در سال تحصیلی 94-1393 مشغول به تحصیل بودند انتخاب شدند. و روش نمونه گیری کیفی- هدفمند برای قسمت کیفی که با استفاده از شاخص اشباع نظری تعداد 15 نفر از اساتید دانشگاه به عنوان نمونه پژوهش مورد مصاحبه قرار گرفتند. نگرش و دیدگاه آنها نسبت به راهکارهای ارتقاء کارآفرینی دانشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. طبق یافته ­های پژوهش همه مؤلفه­ های کارآفرینی که در این پژوهش مورد اندازه­گیری قرار گرفته ­اند (توفیق طلبی، تحمل ابهام، اعتماد به نفس، مخاطره­ پذیری و خلاقیت) کمتر از حد وسط گزارش شده ­اند. پس نتیجه ­گیری کلی این تحقیق این است که دوره های آموزشی که دانشگاه علامه ­طباطبایی برگزار می­ کند بر پرورش روحیه کارآفرینی در دانشجویان تأثیر ندارند. پژوهشگر بر اساس مصاحبه ­ای که با صاحبنظران داشته 5 مقوله عمده را برای بهبود کارآفرینی دانشگاه مطرح کرده است که عبارتند از: تحول در نقش دانشگاه ­ها (پذیرش نقش جدید)، بسترسازی، شبکه سازی، ارتقاء فعالیت ­های دانشگاهی و تغییرات مدیریتی.